Alle foto's zijn gemaakt in de vrije natuur, met een minimum aan verstoring. Belichting op diafilm fujichrome sensia 100, provia 100 of velvia 50 ; en digitaal. De dia's zijn gescand om op deze site te tonen. Er is geen gebruik gemaakt van digitale manipulatie! Hetgeen je hier ziet op het scherm, zag ik ginder door mijn lens. Alle foto's zijn beschermd door een copyright; Rudi is ook lid van Sofam.

Sabah, Borneo

Natuur vol met verrassingen



Onverwachte ontmoeting met een nevelpanter

Sabah, Borneo ... een nachtelijke boottocht op de Kinabatangan rivier draait uit op een onverwachte en niet te vergeten ontmoeting. Ik was voor drie maanden in Sabah voor mijn masterproject. Ik verbleef in het Danau Girang Field Center, een onderzoekscentrum gelegen aan de Kinabatangan rivier, omgeven door regenwoud. Voor het project ging ik bijna elke avond op zoek naar kikkers in epiphyten. Om naar de verschillende onderzoeksplaatsen te geraken, gebruikte ik een klein motorbootje. Budin of Samsir, gidsen van het centrum, vergezelde me.



Op een avond kwamen Budin en ik weer terug van een onderzoeksplaats. Zoals steeds speuren we de rivieroever af met onze straffe hoofdlampen. Ogen van dieren reflecteren het licht, zodat ze relatief gemakkelijk te spotten zijn. Bijna elke avond zagen we wel een zoutwaterkrokodil, een visuil of een civetkat. Maar soms zagen we ook nachtreigers, vliegende honden of zelfs een luipaardkat. Deze laatste is al niet zo evident te benaderen, maar is steeds leuk om te zien. Op de bewuste avond zagen we weer oogreflectie aan de rivieroever. Op het eerste zicht leek het van een uit de kluiten gewassen luipaardkat. Maar wanneer we dichterbij kwamen, begonnen Budin en ik te twijfelen. Vooraleer we het dier goed en wel konden zien, vluchtte het weg in het bos. We leggen aan, maken de boot vast en gaan op zoek naar het mysterieuze dier. Budin gaat de linkse kant op, terwijl ik uitkijk op de rechtse kant. Nog geen vijf minuten later roept Budin me. Zo snel en stil als ik kon liep ik naar hem. Daar aangekomen zie ik een dier bewegen. Snel het toestel richten en een foto trekken. Dan besef ik dat er op nog geen 10 meter van me een nevelpanter staat met in zijn muil een langstaartmakaak. Budin had de aanval van de nevelpanter op de makaak gezien en stond vol ongeloof te kijken. Hij vergat zelfs te fotograferen. Na die eerste foto liet de nevelpanter zijn prooi vallen en liep rustig weg van ons. We gaan nog een 20-tal meter dieper het bos in om het prachtige dier te zoeken, maar we zien hem niet meer. We besluiten om terug te keren naar de boot, maar net nadat we ons omdraaiden ziet Budin de nevelpanter drie meter hoog in een boom hangen. Die boom hadden we net gepasseerd, en toch hadden we hem niet gezien. Hij had ons zo kunnen bespringen. De nevelpanter komt uit de boom en gaat terug op zoek naar zijn prooi. Intussentijd kunnen Budin en ik een aantal foto's nemen. Voor Budin was het wel iets moeilijker, want hij had ook nog eens een 'parang' vast, een soort machete ... je weet maar nooit. De nevelpanter stoorde zich niet aan ons en wandelde rustig rond. Iets later hield hij het voor bekeken en zocht de donkerte van het woud terug op.

Budin en ik maakten een kreet van blijdschap. Het is uitzonderlijk dat je een nevelpanter in het wild ziet, laat staan fotograferen. Alhoewel de eerste foto niet op de juiste plaats scherp is, zal het waarschijnlijk een unieke foto zijn. Een wilde nevelpanter met een makaak in zijn muil is voor zover geweten nog nooit gefotografeerd.
Terug aan het onderzoekscentrum informeerden we een aantal mensen die onderzoek doen naar de nevelpanter en andere katachtigen. Ze waren toevallig hier voor een maand. Ze waren super verrast en blij. Ze stelden voor om direct terug te keren en een cameraval te plaatsen dicht bij de prooi. Budin ging mee om hen te leiden. De prooi lag er nog steeds, dus de nevelpanter was nog niet teruggekomen. De cameraval werd geplaatst en de onderzoekers kwamen terug. Een week later werd de cameraval gecontroleerd. En jawel, diezelfde avond, en drie uur nadat we foto's hadden genomen, kwam de nevelpanter terug om zijn prooi op te halen. Ook de twee volgende nachten kwam het dier nog eens langs. Een belevenis als deze zal ik nooit vergeten. Doordat ik vele avonden op stap was, creëerde ik wel kansen om een nevelpanter te zien, maar ik had dat nooit durven hopen. Ook was er voordien gedurende een half jaar een cameraval geplaatst niet ver van de bewuste plaats en werd er nooit een nevelpanter gefotografeerd. Soms moet je dus wel eens geluk hebben.
top

N
A
T
U
R
E
C
A
L
L

©

R
u
d
i

D
e
l
v
a
u
x